Wydatki na budowę COP pochłonęły ze środków państwowych i z Funduszu Obrony Narodowej sumę 2,4 mld zł.

 

Zakłady zbrojeniowe COP w niewielkim stopniu przyczyniły się do lepszego wyposażenia armii we wrześniu 1939, ponieważ pełne uruchomienie produkcji nowo wybudowanych zakładów miało nastąpić dopiero w roku 1941. Armia polska nie otrzymała prawie nic poza produkcją zakładów rozbudowywanych w Zagłębiu Staropolskim. Niewątpliwie jednak był to najambitniejszy plan Polski międzywojennej i planu czteroletniego.

​

Budżet państwa nie był zbyt imponujący, a budowa COP-u pochłonęła większość środków na inwestycje przez co w zasadzie nie rozbudowywano innych rejonów kraju. Kwiatkowskiemu zarzucano nawet tworzenie swoistej „oazy szczęśliwości” zaniedbując pozostałe tereny. Lecz nawet COP daleki był od rozwiązania wszystkich problemów. Zapewnił zatrudnienie dla 100 tys. osób, podczas gdy konieczne było około 400 tys. miejsc pracy. Równocześnie budowano osiedla miejskie dla pracowników z całą infrastrukturą.